Teuntje in Indonesië - De Kracht van Sport

Naam
Teuntje (Bo)

Hoe lang heb je vrijwilligerswerk gedaan?
6 weken

Korte biografie

Heyhoi, ik ben Bo, maar de meeste mensen in Indonesië kennen me als Teuntje. Ik ben 20 jaar en studeer aan de Rijksuniversiteit Groningen. Ik zit in mijn 2e jaar International Relations and International Organization (IRIO) en ga volgend jaar aan nog een bachelor beginnen, namelijk Rechten. Ik heb ruim 10 jaar veldvoetbal gedaan en doe nu sinds 2 jaar zaalvoetbal (futsal). Dit doe ik bij Vijfje, de grootste zaalvoetbalvereniging van Nederlands en tevens een hele gezellige studentenvereniging in Groningen! Daarnaast ga ik ook regelmatig naar de sportschool en ben ik in het algemeen veel bezig met gezond leven en eten, maar dit is wel altijd een zoektocht om te combineren met het leven als een student:) Ik heb dit jaar mijn studie even kort op pauze gezet, om deze gave ervaring in Indonesië op te doen!

Ik ben trots op wat we als pilotgroep hebben neergezet en kan niet wachten om over een paar jaar terug te keren naar Semarang om mijn Indonesische vrienden weer te zien!

Hoe tevreden was je met de begeleiding in Nederland?

Zeer tevreden. Ruben is altijd goed bereikbaar via app en wilt altijd op de hoogte zijn of alles nog goed gaat en waar de knelpunten zitten. Ik had dit jaar een beetje een negatieve ervaring met het aanvragen van het visum. Hierin was het verkeerde advies gegeven vanuit DKVS welk visum ik moest hebben, maar dit was natuurlijk niet met verkeerde intenties gedaan en kan gebeuren. Ruben heeft de informatie over het visum daarna direct aangepast op de website.

Mijn verhaal

Samen met Puck, Bo, Nynke, Oscar en Jasper begon ik als onderdeel van de ‘pilotgroep’ aan het nieuwe DKVS-project in Semarang, Java! De eerste weken waren een ontdekkingsreis: het Indonesische DKVS-team, het huis, de scholen—alles was nieuw. Onze taak als pilotgroep was het opzetten van het project, wat betekende dat we continu met een kritische blik moesten kijken naar verbeterpunten. Al snel bleek dat dit geen overbodige luxe was; er waren nog veel aspecten die aangescherpt konden worden. Tegelijkertijd werd duidelijk dat dit een ontzettend gaaf project zou worden, dankzij het fantastische en enthousiaste Indonesische team en onze gezamenlijke inzet om er iets moois van te maken.

De tijd vloog voorbij. We vonden nieuwe scholen die beter aansloten bij de doelgroep van DKVS, waardoor we kinderen bereikten die normaal geen of nauwelijks toegang hadden tot sport. Het geven van sportlessen was geweldig en gaf ons allemaal enorm veel energie—al betekende het tropische klimaat soms flink zweten en dit kan taai zijn. Een tip: neem genoeg zonnebrand en een petje mee en drink altijd voldoende water!

Tijdens de Ramadan kregen we onverwachts twee weken vrij. Samen met Nynke en Puck heb ik die tijd benut om te reizen naar Yogyakarta, Malang, Bromo, Bali en Nusa Lembongan. Ook in de eerste weken hadden we op vrijdag en zaterdag vrij, wat ruimte gaf voor uitstapjes. Zo hebben we als groep Dieng Plateau bezocht en daar een berg beklommen bij zonsopkomst— zeker een aanrader! Een dagtrip naar Yogyakarta of Solo behoort ook zeker tot de mogelijkheden, of ga lekker een dagje naar een van de vele winkelcentra hier in Semarang. Er is altijd genoeg te beleven hier.

Na de Ramadan werkten we nog twee weken verder, maar met aanpassingen: intensief sporten was tijdens de vastenperiode geen optie. In plaats daarvan speelden we spelletjes en deden we veel dansactiviteiten, die de motoriek van de kinderen stimuleerden.

Natuurlijk waren er ook minder leuke momenten. Een verblijf in Indonesië kan gepaard gaan met uitdagingen, zoals Bali belly of zelfs dengue—ik had de pech om beide mee te maken. Maar laat je hier vooral niet door afschrikken! Met een goede voorbereiding en als je jezelf goed inleest dan wordt je tijd hier onvergetelijk.

Al met al kijk ik terug op een geweldige ervaring in Semarang. Het was heerlijk om even los te komen van het studeren in Groningen en iets compleet anders te doen. Het Indonesische team heeft gezorgd voor een unieke tijd die ik nooit zal vergeten. Ik ben trots op wat we als pilotgroep hebben neergezet en kan niet wachten om over een paar jaar terug te keren naar Semarang om mijn Indonesische vrienden weer te zien!